Afgelopen vrijdag mocht Tornado 1 thuis aantreden tegen Wageningen 5. Net als onze heren won dit team hun eerste wedstrijd, tegen Veenendaal 4. We wisten ook dat het een sterk team was met onderling weinig krachtsverschillen. Een zware klus dus.
Toch begonnen Jan de Haas, John Alblas, Ton Wouters, Frans van Wezel, Eddy van den Eeckhout en Stan Jacobs om iets over acht met goede moed aan deze klus.
Rond half 10, bij mijn eerste rondje langs de borden was het overal nog redelijk in evenwicht. Op bord 1 stond Jan de Haas wel onder druk, maar vooralsnog leek de witte aanval van Co Wiersma nog niet door te kunnen komen. John hield op bord 2 ook alles onder controle. Ton Wouters leek het initiatief vooral aan Hein Stallinga te moeten laten, maar stond gelijk. Aan bord 4 had Frans van Wezel een op het oog degelijke aanval opgebouwd met nog weinig kansen voor zijn tegenstander. Ikzelf had aan bord 6 met wit het initiatief. Alleen Eddy van den Eeckhout kwam al in de opening slecht weg tegen Steef Bijlmaker (een tegenstander waar ikzelf overigens ook nog slechte herinneringen aan heb, qua resultaat). Eddy koos in de opening al voor een mindere voortzetting en dit leverde hem een flinke ontwikkelingsachterstand op. Maar hij speelde nog en zolang zijn er nog kansen…
Frans van Wezel was om tien over tien de eerste die moest capituleren. In een materieel gelijke stand, gaf een ver doorgeschoven pion van Joost Hooghiemstra Frans de nodige hoofdbrekens. Omdat ook mat achter de paaltjes dreigde moest Frans eerst een gaatje maken voor zijn koning. Joost aarzelde niet en koos voor de aanval en daarop moest Frans het antwoord schuldig blijven (0-1). Iets later bood Erik van Wijngaarden remise aan tegen John. Omdat John geen echte winstkansen zag, werd aan dit bord de vrede getekend.
Zoals vaker in OSBO-wedstrijden vielen de beslissingen in het laatste uur. Vrij snel na elkaar moesten zowel Jan als Eddy de tegenstander feliciteren. Eddy verloor materiaal zonder compensatie, maar kon dat, door zijn slechte opstelling ook niet voorkomen, dus een terechte nul. Jan hield lang stand, maar Co bleef maar stukken aanvoeren om de verzwakte koningsstelling van Jan onder vuur te nemen. Uiteindelijk werd het een onhoudbare situatie en gaf Jan zich gewonnen. Dit betekende een tussenstand van 05 – 3,5 en dus een nederlaag voor het team.
Op bord 3 had Ton Wouters het ondertussen zwaar. Hij meende een stuk te kunnen offeren tegen een tweetal verbonden vrijpionnen. Maar helaas bleek Ton de kansen iets te rooskleurig gezien te hebben. Hein bewees met nauwkeurig spel het ongelijk van Ton en daarom restte hem niets anders dan het feliciteren van de tegenstander (0,5 – 4,5).
Op bord 6 was ondergetekende als laatste nog aan het spelen. In een gelijkopgaande wedstrijd, met wit tegen Eric van Mullekom, had ik in het middenspel met een mooie combinatie een kwaliteit gewonnen. Wel was mijn koningsstelling erg open. Maar ondanks twee vervelende paarden, waarmee Eric allerlei dreiging in de stelling inbouwde, werd mijn vrije c-pion een steeds pijnlijker probleem voor mijn tegenstander. Met minder dan vijf minuten op de klok (en ruim het dubbele voor mijn opponent), miste ik helaas een mooie, doorslaggevende aanval, maar ook mijn keuze, een afruil met uiteindelijk twee pionnen meer en een toren tegen een paard bleek voldoende. Met inmiddels nog maar twee minuten op zijn (!) klok gaf Eric zich gewonnen.
Een duidelijke 1,5 – 4,5 nederlaag dus.
Geen schande tegen een sterke tegenstander, maar de volgende wedstrijd, uit tegen De Cirkel 3, moet er uit een ander vaatje getapt gaan worden om weer matchpunten te gaan pakken. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken!
Stan Jacobs, teamcaptain Tornado 1