Afgelopen dinsdag hebben de mannetjesputters van Tornado 3 hun laatste ronde gespeeld. De slotronde vond plaats in ‘t Hert in Nijmegen;het thuishonk van SMB. Vorig jaar is het illustere gezelschap van Tornado 3 op de laatste plaats geëindigd. Zoiets wilden we natuurlijk niet nog een keer meemaken. De goden leken ons echter gunstig gestemd. Wat was namelijk het geval: de stoere (en knappe) schakers van Tornado 3 hadden “het geluk” dat ze in de slotronde moesten spelen tegen SMB 6J. Een team bestaande uit vier (zeer) jonge dames. Nou, die zouden wij wel eens eventjes laten zien hoe je moet schaken. Dat zou natuurlijk een makkie gaan worden, of toch niet?
Onze vaste teamspeler Rob was verhinderd vanwege een vergadering op zijn werk, maar met Kadir als invaller hadden we een waardige vervanger gevonden. Het zou absoluut “een makkie” gaan worden, dat kon gewoon niet anders. Toen we onze tegenstanders zagen schrokken we echter nogal van hun onbevangen jeugdigheid,. Deze jonge dames waren wel heel erg jong. Hadden die eigenlijk al niet in bed moeten liggen? Hun gemiddelde leeftijd schat ik op rond de 12. De eerste bordspeelster, Lise Heskes, was slechts 10! Eigenlijk begonnen we toen al meteen met een psychologische achterstand. Van zulke jonge meiden wil je natuurlijk niet verliezen.
Ere wie ere toekomt. Anton van Kouwen had blijkbaar het minst last van deze hersenspinsels, hij won als eerste (van alle aanwezigen) zijn partij en mocht daardoor op het eind van de avond hiervoor een fles wijn in ontvangst nemen. Chapeau Anton en laat het je smaken.
Hermie Wolvers daarentegen leek wel bevangen te zijn door de angst om te verliezen. Bij zijn negende zet gaf hij spontaan zijn Dame weg aan de jongedame tegenover hem. Dit roept natuurlijk de filosofische vraag op: is dit de juiste wijze van omgang met (jonge) Dames? Het antwoord op die vraag is niet eenduidig, maar het resultaat wel. Hermie vocht zich als een leeuw terug in de wedstrijd, hij won een toren even later nog een loper en toen nog een stuk. De kansen leken weer gekeerd en even later moest Willemijn Bijleveld haar meerdere erkennen in deze strijd. Tussenstand: 2-0 voor Tornado 3.
Naast mij zat Kadir, zijn hoofd diep verzonken in zijn handen. Hij had het duidelijk erg moeilijk tegen Susanna Koppe. Ik hoorde hem af en toe diep zuchten, maar de stand was nog precies gelijk. Op een gegeven moment zag ik dat hij een stuk voor stond en dat hij (mits hij zijn hoofd koel wist te houden) het moest kunnen winnen. Nog iets later was het Koning en 3 pionnen tegen een eenzame Koning van Susanna. Kadir maakte het netjes af, 3-0 voor Tornado 3.
Traditiegetrouw was ondergetekende, de teamleider van dit illustere team, vanzelfsprekend weer degene die als laatste nog zat te zwoegen. Zeg maar rustig, peentjes zat te zweten. Na zijn aanvankelijke twijfels of een Koningsgambiet een niet te agressieve opening was tegen een meisje van 10, had hij dit toch maar op het bord gezet. Stel je eens voor dat je zou verliezen, safety first dus. Tot zijn stomme verbazing nam Lise (drie turven hoog) het gambiet niet aan. Een “gratis” pionnetje maakte deze jongedame duidelijk niet blij, zij had hogere doelen. Haar gezicht kwam maar net boven de tafel uit. Met een onderzoekende blik keek ze ze zo af en toe mij recht in de ogen. Ik acteerde volledige controle en probeerde een stoicijnse blik op mijn gezicht te toveren maar blijkbaar ben ik een slechte acteur. Ze sloeg genadeloos toe. Na het niet aangenomen gambiet kwam ik steeds meer in de verdrukking te staan. Wat ook al niet hielp was het feit dat er steeds meer kiebitzers (toeschouwers) naar onze partij kwamen kijken. Uiteraard hoopte iedereen dat Lise zou gaan winnen van “die oude kalende man”. Mijn gedachten waren dan ook overal behalve bij de partij. Ik moest ineens denken aan die film met Monique van der Ven;”Lang Leve de Koningin”. Zie: https://www.youtube.com/watch?v=220DHc0Ii2I
In die film is te zien hoe een klein meisje leert schaken en praat met de schaakstukken. Op een gegeven moment zag ik Lise ook praten met de schaakstukken. Of heb ik me dat nu verbeeld? Hoe het ook zij, ik maakte een foutje en beging daaropvolgend nog een blunder. Verloor vervolgens een stuk dat ik meende terug te kunnen winnen. Lise speelde echter zeer geconcentreerd en gedecideerd door. Na een slim “offer” van haar, kon ik mijn verloren stuk niet meer terugwinnen. Uiteindelijk was ik heel erg blij dat ik de partij nog op remise wist te houden. Na afloop van de partij vertelde Lise mij dat ze nog maar een jaar lid is van SMB en stap 3 plus doet. Als schaakleraar van stap 3 “schaam ik me natuurlijk dood”, maar beste clubgenoten; die Lise is duidelijk een schaaktalent die binnen enkele jaren (minstens) Nederlands Kampioen Damesschaak gaat worden. En als jullie dan allemaal door haar van het bord geveegd gaan worden kan ik i.i.g. nog zeggen: “ik heb ooit remise gespeeld tegen Lise Heskes”.
Tornado 3 is dit seizoen geëindigd op de vijfde plaats. Er zit dus vooruitgang in ons team. Volgend seizoen, nieuwe ronde nieuwe kansen.
Geert (teamleider Tornado 3)
ps. Het vorige bericht, dat Tornado 3 is gepromoveerd naar “de Landelijke KNSB Klasse” was een 1 april grap. Wel geinig dat er zo veel leden zijn ingestonken. Nog bedankt voor de felicitaties:-)