Tornado 4 – SMB 6. “Ik gooi mijn schaakstukken in de Waal, dan heb je tenminste nog wat mooie kringetjes in het water”

Afgelopen vrijdag mocht het sterrenteam van Tornado aantreden tegen, het op papier zwakkere, SMB 6.
SMB 6 stond in de poule op de laatste plek. Vaste speler Kadir was wegens drukke werkzaamheden verhinderd maar we hadden een waardige invaller gevonden, te weten: Jurjo Hagen. Kat in het bakkie dus…

Op het eerste bord ging de teamcaptain voortvarend van start en wist listig een pionnetje te snoepen van zijn tegenstandster; Patricia van Wachtendonk. Ook Jurjo kwam goed uit de opening tegen Eline Koch en lange tijd ging het gelijk op. Hermie had een wat merkwaardige opening tegen Isai Zorlu en vergat te rocheren. Of misschien was het wel een bewuste keuze, die hem echter wel een pion koste. Ook bij Anton ging het niet helemaal naar wens en dat mag je gerust een eufemisme noemen. Zijn tegenstander; Boaz Moerman pakte al snel een pion en even later ook nog een volle kwaliteit. Dat zag er dus niet goed uit op het vierde bord.
Om precies 22.00 uur was Anton dan ook de eerste die de eer aan zichzelf hield en opgaf. Zijn kansen waren inderdaad verkeken door wel een heel erg grote materiële achterstand.
Hermie echter had meer geluk, voor zover je van geluk kunt spreken bij het schaken. Zijn tegenstander deed enkele zwakke zetten achter elkaar en de rollen waren ineens omgedraaid, van een pion achterstand stond hij nu een pion voor. Al snel belande hij in het eindspel dat hij goed uitspeelde. Om 22.30 was het 1-1.
Aangezien Jurjo nog steeds een gelijkwaardige stelling op zijn bord had staan en ruim meer tijd en ik ook nog goed stond, was een overwinning nog steeds mogelijk.
Helaas zag ik eventjes niet hoe het verder moest, geen goed plan had en wat mindere zetten deed, moest ik ineens heel erg goed opletten. Wie was het ook alweer die zei: “beter een slecht plan, dan geen plan”? Doordat bij mij de klok ook maar door tikte en ik volledig geconcentreerd was op mijn eigen partij, heb ik de slotfase bij Jurjo gemist. Plots was zijn partij afgelopen. Gewonnen??? Nee dus, helaas niet. Ik zou dus moeten winnen zodat we nog een gelijke uitslag zouden krijgen.
Ik zag dat mijn tegenstandster een hele mooie zet kon doen waardoor ik flink in de problemen zou komen. Vervelend genoeg had zij die ook gezien. Achteraf, bij de analyse, bleek dat er toch nog een ontsnapping voor mij mogelijk was geweest die ik dus helaas in de hitte van de strijd over het hoofd heb gezien. Toen verzuchtte ik:”ik ga mijn schaakstukken maar in de Waal gooien, dan geven ze tenminste nog wat mooie kringetjes in het water”. Later op de avond heb ik thuis zitten googelen naar Dam- en Klaverjasverenigingen in Maas en Waal:-)

Maar na een nachtje slapen is de strijdlust weer helemaal terug. De volgende rondes gaan we ze pakken, allemaal!