I.M. Jurjo Hagen, 26 maart 1949 – 27 februari 2024

25 april 2014. Koninklijke onderscheiding voor Jurjo

Gisteren werd ik door Pieter gebeld met het bericht dat Jurjo was opgenomen in Ziekenhuis Rivierenland te Tiel. Het ging al een tijdje niet goed met Jurjo’s gezondheid maar ik begreep dat het nu echt flink mis was. Pieter stond in contact met Els en zij zou laten weten of er nog behoefte vanuit Jurjo en de familie was voor een bezoek of noem het een laatste afscheid.

Zover heeft het helaas echter niet mogen komen. Ongeveer 24 uur na dat eerste telefoontje belde Pieter mij op mijn werk om me te vertellen dat Jurjo vandaag (27 februari 2024) is overleden. Jammer dat we geen afscheid meer hebben kunnen nemen.

Ik weet nog precies wanneer ik Jurjo voor het eerst heb ontmoet. Dat was op een braderie in Beneden-Leeuwen in het jaar 1997. Hij stond daar met een kraampje reclame te maken voor Schaakvereniging Tornado. Vanzelfsprekend deed hij dit met verve en veel overtuiging.
“Nee zeggen” was dan ook eigenlijk geen optie, dus ben ik maar lid geworden evenals mijn maatje van destijds, Yves Lepee.

 

Jurjo heb ik in die jaren leren kennen als een zeer betrokken (bestuurs) lid van Tornado. In 1988 kwam hij in het bestuur als penningmeester. Daarna is hij vele jaren secretaris geweest tot aan 2006. Vervolgens is Jurjo ook nog vele jaren voorzitter van Tornado geweest tot aan 2016. Jurjo heeft dus meer dan 25 jaar in het bestuur van Tornado gezeten en heeft in belangrijke mate het beleid van Tornado mede bepaald. Een aantal jaren geleden heb ik met mijn toenmalige medebestuursleden een lintje aangevraagd voor Jurjo. Hij is toen Koninklijk onderscheiden en dat vond hij duidelijk heel erg leuk en waardeerde dit ook zeer. Het was een volslagen verrassing voor hem.
Die onderscheiding was mijns inziens meer dan terecht.

Tornado was namelijk een soort “kindje” van Jurjo. Daar had hij alles voor over en ging daarin soms erg ver. Het meest grappige dat ik me kan herinneren is de volgende anekdote, die ook duidelijk aangeeft hoe ver Jurjo’s clubliefde ging.

Een aantal jaren geleden kwamen we op het idee om een toernooi te gaan organiseren met de “Poolse opening” waarbij b4 de verplichte eerste zet zou zijn. Aangezien er zo veel Polen in Maas en Waal werken, hadden we bedacht om met name in die groep reclame te gaan maken.
Jurjo had de flyer door een kennis in het Pools laten vertalen. Deze flyers lagen in zijn auto toen Jurjo aan het tanken was en ineens een auto met een Pools kenteken voor hem stond. Hij wilde hen een flyer overhandigen maar op dat moment trok de auto met de Polen juist op en reed weg. Iemand anders zou dan wellicht denken: “jammer, pech gehad”. Maar Jurjo zat zo niet in elkaar. Hij sprong snel in zijn auto, gaf een dot gas en zette de achtervolging op de Polen in. Iets buiten Beneden-Leeuwen wist hij hen met lichtsignalen en claxonneren, hun auto te laten stoppen. Waarop Jurjo zijn kans greep en op de auto afliep en hen een flyer overhandigde. Wat had ik graag het gezicht van die Polen gezien.

Maar door Jurjo alleen met deze anekdote te herinneren doen we hem tekort. Hij was veel meer dan dit. Ik zal hem blijven herinneren als iemand met een groot hart op de juiste plaats. Toen er iemand lid wilde worden van de club -met een verstandelijke beperking- en enkele leden daar hun vraagtekens bij zetten, was Jurjo degene die zich hier (terecht) boos over maakte. Volgens Jurjo ging het niet alleen om de prestaties op de 64 velden maar had de club ook een sociale functie.

We zullen je missen Jurjo!

Geert (namens het bestuur van Tornado)