Een verslag van teamcaptain Thijs Banken over de OSBO-wedstrijd van dinsdag 10 februari jongstleden. Een thuiswedstrijd die in Dodewaard werd afgewerkt….
Thijs Banken en Wim Nijs mochten het op de eerste borden opnemen tegen de senioren Eric Cramer en Koen van Reeden. De overige spelers van Tornado troffen vier tot op het bot gemotiveerde en sterke jeugdspelers tegenover zich aan.
Wim Nijs speelde met wit op bord 2. Hij kwam wat agressief en ook ongemakkelijk uit de opening. Al bij de 18e zet moest hij zijn dame offeren om mat te voorkomen. Met een dame achter ging Wim vrolijk verder met zijn partij. tegen de 77-jarige Koen die tevens zijn oudejaarsdag vierde. Rustig speelde Wim door en trok langzaam de partij naar zich toe. Al ver voor de wedstrijd was afgelopen, schreef Wim 1-0 in zijn boekje. Of dat indruk maakte op zijn tegenstander weet geen mens, maar Wim won.
Op het eerste bord speelden de teamcaptains van Tornado en Dodewaard tegen elkaar. Beiden speelden in de openingsfase aftastend. Toen witspeler Eric in het middenspel ten onrechte tot afruil van de dames besloot, kwam Thijs een pion voor te staan en kreeg het initiatief in de partij. De witte stukken kwamen vervolgens steeds meer onder druk te staan en de partij eindigde pardoes met mat toen Eric een aanval van de toren onderschatte.
Geert Smulders-Dinh had zwart aan het derde bord tegen Corné Jonkers. De opening kwam Geert allemaal redelijk bekend voor, maar het lukte hem toch niet om het initiatief naar zich toe te trekken. En dat ondanks zijn ‘vervelend’ paard. Ondanks de bewegingsruimte had het paard echter geen mogelijkheid om actief te worden. Wit had een dreiging doch Geert leek die te pareren. Maar onze kersverse Drutenaar koos er voor om zijn Koning naar f te manoeuvreren, in plaats van de veilige haven op h. Hierdoor kwam zijn koning in de penning en Geert wist dat de partij gespeeld was.
Ronald den Ouden speelde een lastige partij tegen de sterke jeugdspeler Corniek le Poole. Ronald liet in eerdere OSBO-partijen zien dat hij een goede ontwikkeling doormaakt die vroeg of laat de nodige punten gaat opleveren. Tegen Dodewaard was het echter daarvoor blijkbaar nog even te vroeg. Grote fouten maakte Ronald niet maar stukje bij beetje kwam hij minder te staan en uiteindelijk werd hij toeschouwer van zijn eigen teloorgang.
Aan het zesde bord had vaste invaller Marc Fluit het niet eenvoudig tegen Henk-Jan Hol. De kansen golfden heen en weer. Door aanvallend spel van Marc en enkele afruilen, werd de koning van Henk-Jan uit de verdedigende stelling gelokt. Marc wist dit voordeel haarscherp uit te buiten door steeds de juiste zetten te doen en hij rondde de partij af met een fraaie matzet midden op het bord.
Kadir Arslan mocht aantreden tegen Maurits Le Poole. Voorafgaande aan de partij had Kadir op het nieuwsbord van de schaakvereniging gezien dat Maurits goed presteert. Kadir bedacht dat het geen gemakkelijke avond zou worden. Een voordeel was dat hij met de witte stukken het initiatief kon nemen. Direct in het begin van de partij ging bij Kadir het gas erop. Hij speelde rap en kreeg het centrum in handen. Toen was de keuze om rustig verder te spelen of door te knallen. Kadir besloot tot het laatste, waarbij hij hetzelfde paard twee keer speelde. Kadir twijfelde even omdat in beginnersboeken staat dat je in de opening nooit twee keer dezelfde stukken moet spelen. Hij koos er toch voor omdat hij dusdanig positioneel voordeel kreeg waarbij hij de dame en de toren kon vorken. De aanval werd afgeslagen door een pionzet van zijn tegenstander. Gedurende de partij kwam het centrum redelijk vast te staan. Kleine plaagstootjes werden uitgedeeld, maar van beide kanten kon niets geforceerd worden. Ondertussen ging de tijd tikken en Kadir zag dat zijn tegenstander veel minder tijd had gebruikt dan hijzelf, waardoor hij genoodzaakt was zijn tempo op te voeren. Dit kwam de kwaliteit van zijn spel niet ten goede en er ontstond een remiseachtige stelling. Vervolgens werd een belangrijke pion van Kadir door een loper aangevallen Het bracht Kadir op het idee om de pion met zijn toren aan te vallen. Hij plaatste de toren pal voor de loper van de tegenstander- waarna hij enkele seconden later besefte hij dat hij de toren had geofferd zonder enige compensatie. Kadir besloot om voor de dood of de gladiolen te gaan en uiteindelijk heeft de partij nog tot zet 72 geduurd tot hij op de knieën werd gedwongen.
Al met al is 3-3 geen slechte uitslag, al had er dit keer wellicht wat meer in gezeten voor Tornado 4.