Heksenketel in Arnhem!

Ik heb maar weer eens kunnen ervaren hoe lastig het soms is om zelf te spelen en tegelijk ook de leiding te hebben. Toen Pieter mij vroeg of hij met remise akkoord mocht gaan, begreep ik uit de wijze waarop Pieter dit mij vroeg, dat dit het maximaal haalbare was. Dus ik zei dat hij dat maar moest doen.

Toen Len me een tijdje later hetzelfde vroeg,  bekeek ik zijn stelling en schatte in dat het niet moeilijk zou zijn om de remisemarge vast te houden. Ik had eerlijk gezegd geen weet van de stand op dat moment en was teveel met mijn eigen partij bezig (ik had een ruime tijdsachterstand) om te doen wat een teamleider op dat moment hoort te doen. Daarbij hoort zeker ook het bekijken van de stand! Had ik dat gedaan dan wist ik dat we al 2,5 punten hadden behaald (mede dankzij Coendert en Michiel!) en dat met het halve punt van Len erbij nog slechts een half punt nodig was uit mijn partij. Ik had een pion meer en bevond mij in een stelling waarin de tegenstander slechts door stukken te offeren, kon proberen een gaatje te vinden. Doordat Len even later de mist inging, wist ik dat ik voor de winst moest gaan. Dat dreigde op een fiasco uit te lopen omdat de koning van mijn tegenstander veel meer bewegingsruimte had dan de mijne en hij over vrijpionnen beschikte. Mijn redding was dat hij door de spanning regelmatig vergat te noteren en zijn klok in te drukken. In een geheel gewonnen stelling verloor hij vervolgens door tijdsoverschrijding. Het verraste mij volkomen, want ik drukte het elektronische apparaat steeds snel in zonder een moment op de monitor van de tegenstander te kijken. Door het systeem van de tijdbijtelling was ik gered, bij een traditionele klok zou ik al lang door de vlag zijn gegaan…

ASV12-Tornado 2j 2,5-3,5

Thijs

P.S Toch had die oude klok iets extra’s te bieden voor de schaaksport, waar ik naar terugverlang. Zo besef ik nu. De spanning was nog wat groter door het irritante getik, het dreigen vallen van de rode vlaggen die op de grote wijzers rustten totdat het mis ging, tegenstanders die onwijs hard op het mechaniek sloegen en toeschouwers die opzichtig deelgenoot waren van zo’n sleutelpartij. Wellicht is de tijd rijp voor een retro-toernooi met mechanische tijdklokken??